Od Elizabeth c.d. opowiadania Shido

Jeszcze długo patrzyłam w stronę wyjścia jaskini, z której wyszedł. Shido dawno zniknął mi z pola widzenia, jednak ja miałam nadzieję, że zawróci. Niestety tak się nie stało...
- Jej... ten dupek ma tupet, nie ma co. - przerwał ciszę Kastiel.
 - Nie chciałam tego. - powiedziałam, nie zwracając uwagi na Kastiela - Jednak miał rację... zabiłam je.
 - To nie twoja wina, przecież to nie przez ciebie ten kamień się zarwał.
 - To nie ma znaczenia! - krzyknęłam - Wszystko zepsułam... Nie chcę żyć, proszę... zabij mnie.
 - Słucham? - spytał oszołomiony.
 - Zabij mnie! - powiedziałam głośniej - Nie wiem... jesteś lekarzem, znasz pewnie jakieś trucizny czy coś.
 - Kompletnie zwariowałaś. - odparł z przerażeniem w oczach - Dlaczego ci na nim tak zależy?
 - Bo go kocham! To takie dziwne?
- Ale on cię nie kocha! Zrozum to dziewczyno! - krzyknął wściekle - Możesz mieć wielu facetów, a ty wybrałaś tego? Daj sobie spokój.
Spojrzał na mnie z nadzieją w oczach.
 - O co ci chodzi? - spytałam zdziwiona.
 - O nic... - odwrócił wzrok - Po prostu zapomnij o nim. Nie jeden się w tobie zakocha.
 - Przestań mi rozkazywać! Ja miałam jego dzieci... - szepnęłam ostatnie zdanie, bo sprawiało mi wielki ból.
 - Ale już nie masz. Zacznij nowe życie z kimś innym. - zaproponował.
 Czy on miał na myśli siebie? Nie... to nie wyjdzie...
 - Nie chcę. Na razie moje serce należy do niego. - odparłam z rezygnacją.
 - Już nie długo. - rzucił i wyszedł z jaskini.
 - Gdzie idziesz? - krzyknęłam za nim.
 - Coś załatwić. - powiedział to ze złością.
 Miałam nadzieję, że nie idzie zrobić coś głupiego, a co najgorsze dogonić Shido. Może miał rację? Może powinnam znowu stać się tą samą wilczycą co kiedyś? Podrywać wilczurów i łamać ich serca? Ale wtedy nie byłam naprawdę szczęśliwa... Położyłam się i wpatrywałam w ścianę, przed oczami stanęły mi wszystkie szczęśliwe chwile z Shido, chciałabym wrócić do tamtych czasów.

 <Shido?>